هدیه آسمانی ما

ماشالا اینقد شیطونی که دیگه کم آوردم از گفتن کارات فقط عکساتو میذارم گلم اینجا گوشیو برداشتی الکی مثلا داری با بابا حرف میزنی اینم علاقه زیدت به عروسک شاسخین که تا میبینیش باهاش کشتی میگیری اینم کار جدیدته که واقعا نفهمیدم هدفت چیه  سطل لگو رو میذاری روی سرت و هی میگی ب ب تا صدات بپیچه و کلی ذوق کنی اینجا هم رو مبل نشستی و محو تماشای کلاه قرمزی شدی اینقد که حتی متوجهه  دوربین هم نشدی چند بار بهت گفتم پاتو تو کفش بزرگتره نکن ولی کو گوش شنوا(ببخش که کیفیت عکست بده آخه شکار لحظه هاست )   ...

                                                                                                                     شرمنده پسر گلم مدتی نتونستم بیام و وبلاگتو آپ کنم آخه بابا به خاطر کارش روز کار شده بود و ما هم خونه مامانی بودیم.. اما حالا اومدم با دست پر میخوام از شیطنتات بگم .... عمر مامان روز به زوز که بزرگتر میشی ...

وای وای وای ...چی بگم از شیطنتات ..اینقد شیطونیات قشنگه که دلم نمیومد چندتاشو ننویسم . چند تا عروسک پسر هم واست خریریم که خیلی بهشون علاقه نشون میدی و تا با کمک اونها کارهای بد و خوبو یاد بگیری. کارهای خوبو تو انجام میدی  و کارهای بدو اونا انجام میدن ..تازه وقتی کار بد میکنن میری میاریشون که دعواشون کنیم. اسماشون. چیچیل. گیگیلی و فلفلی هست. از کتاب خوندت بگم که کتابو میگیری جلوت و مثلا به شکلاش اشاره میکنی و زیر لب هم زمزمه میکنی. از نوازندگیت بگم از روزی که بابا واست گاو پیانو رو خریده پدر باطریشو در آوردی .   از ریختو پاشت بگم که دیگه اتاق تمیز نداریم .اتاق پر از اسباب بازیها و متکاهات ....

عزیز دلم اینقد شیطون شدی و وقتمونو پر کردی که مثل قبل نمیتونیم بیایم وبلاگت نفسم ببخش پسر خوشگلم. امروز با بابا تصمیم گرفتیم که برات کفش بخریم و کم کم دیگه مستقل بتونی راه بری .اخه چندروز پیش که رفتیم مطب آقای دکتر واسه چکاپ ماهانت خیلی اصرار داشتی که بتونی تنهایی تو مطب راه بری  امروز صبح که بابا از سرکار اومد گفت که آماده شیم بریم برا پسر گلم کفش بخریم و تصمیم گرفتیم که بعد مدتها تو رو هم با خودمون ببریم بعدم یه کفشی رو که من نشون کرده بودم از قبل رو رفتیم ببینیم که متاسفانه اندازه پاهای کوچولوت نبود و برا پاتون بزرگ بود و خشبختانه یه کفش خوشگلتر اندازه پاهای خوشگلت بود که خودتم خیلی خوشت اومده بود و همکاری کردی ...

هنووز باورم نمییشه داری راست راست جلوم راه میری....عمر مامان  الهی فدای پاهای کوچولوت و قدمهاش برم...انگار همین دیروز بود که توی بیمارستان یه پسر ناز کوچولوی دوکیلیویی رو دادن بغلم و گفتن اینم شاهزاده ات..اونروز همش غصه میخوردم چطوری تو رو بزرگ کنم اما روزها مث باد گذشت باتمام سختی هاش قشنگترین روزهای عمرمونو رقم میزد ....خیلی وقت بود که منتظر بودیم راه بری.. بابا تلاش زیادی میکرد قربونت برم هنوز یاد نگرفتی چندثانیه رو پاهات بایستی و بابا تلاش زیادی میکرد که با این وضعیت بازم راه بری...خیلی باهات تمرین میکردیم خودتم خیلی دوس داشتی و با تشویق ما ذوق میکردی اما رو پنجه هات وایمیستادی و کف پاهاتو زمین نمیزاشتی....تا اینکه بالاخره تو روز...

یک روز باورم نمیشد که بتونی برامون کلمه به کلمه حرف بزنی اولین کلماتو تو این روزا داری به زبون میاری انگار منتظر ماه محرم بودی تا بگی بابا هرچند قشنگ نمیتونی بگی بابا و میگی ب ب ولی با همین ب ب گفتنت یه دنیا شوق و ذوق به منو بابا هدیه میدی هرروز که از خواب پا میشی مستقیم میری سراغ میز تلویزیون به اون تکیه میدی به دست میکوبی رو شیشه اش و شروع میکنی به آواز خوندن....  دد ب ب م م امه اینارو هی تکرار میکنی و با صدای بلند جیغ میکشی هرروز منتظریم تا کلمات جدید تری رو به زبون بیاری . اینم کار هر صبحت ...

عزیز دلم دیروز روز شیرخورگان بود و شما بر عکس روزای قبل زودتر بیدار شدی که بریم ساعت 8 بابا اومد دنبالمون و با مامانی مهری رفتیم مصلی اینجا نشستی تند تند بیسکوییت میخوری ...

اول بگم ببخشید بازم تاخیر داشتم اخه این وروجک نمیزاره که یه لحظه ازاد باشیم بازم سرماخوردگی و درگیری ما با ویروس سرماخوردگی بعدش خودم مریض شدم بعدش بابایی ...خلاصه نشد بیام و وبلاگتو اپ کنم عشق ماما ن از کجا حالا شروع کنم... باورم نمیشه ماشالله یکسال گذشت و شما وروجک شیطنتت بیشتر و بیشتر شده بزرگتر شدی و بقول خیلی ها خشگل تر ماشالله هزار ماشالله هرجا میریم فک میکنن دختری     الهی فدااات شم ازمسافرت که اومدیم دندون های بالایی شما هم دراومد و کلی قیافتو عوض کرد بماند که چقد اذیت شدی قربونت برم من   ماشالله از همه جا میگیری بلند شی و اروم اروم با تکیه به دیوار راه میری اما خودت نمیتونی هنوز اخ...

عمر مامان رسیدیم به گرگان و مسیر برگشت...بعد طی یه مسافت طولانی  شب رسیدیم به گرگان قرار بود بریم نهارخوران اما هوا بدبود و بخاطر شما وروجکا مجبور شدیم نریم تو اون طبیعت بکر و بریم یه واحد بگیریم بعد کلی بحث و جدل که همه از خستگی بود رفتیم تو یه خونه و استراحت کردیم اما باباجون قلبش گرفت و رفتن بیمارستان همه ناراحت و نگران بودن اما شکرخدا بخیر گذشت اخر شب وقتی همه خواب بودن شما یه شبیخون زدی و بی دلیل گریه کردی به زور خابوندیمت... صبحش بعد خوردن صبحونه به سمت جنگل حرکت کردیم و ظهر رسیدیم جنگل و کلی کیف کردیم اخه روز اخر سفر بود و از دلمون دراوردیم عمر مامان تو مسیر جنگل تا خونه شما خیلی بد بهونه میگرفتی کمی سرماخورده بودی و گوش درد...